ساز های ایرانی

سازهای ایرانی را، مانند سایر سازهای جهانی، از لحاظ ساختمان و شکل تولید صدا می توان به سه دسته ی کلی زیر تقسیم بندی کرد: یک- سازهای زهی - دو- سازهای بادی - سه- سازهای ضربی - سازهای زهی خود به دو دسته ی کلی تقسیم می شوند: رسانه هدهد کانادا - آموزش موسیقی - موسیقی ایرانی - سازهای موسیقی ایرانی

معرفی انواع سازهای ایرانی

همانطور که می دانید به ابزارها و وسیله ی نوازندگی موسیقی می گویند احتمال دارد صدای انسانی قدیمی ترین وسیله تولید موسیقی بوده است انسان های اولیه پیش از داشتن خط و زبان توسط حنجره خود اقدام به تکرار صداهای طبیعت کرده و با دمیدن در تنه تو خالی درختان ، استخوان توخالی یا شاخ حیوانات و صدف موجودات دریایی صداهای مختلف و قوی از خود در می آوردند و از آن صداها برای ایجاد ارتباط ، اعلام خطر و همچنین ایجاد ترس در دل حیوانات و دشمن استفاده می کردند که با گذر زمان و به تدریج این آلات به سازهای کامل امروزی مبدل شد.

سازهای ایرانی

• بخش اول سازهای نواحی پارسی است که شامل جوغ، چوغرو، جاریگ، درک، انواع مختلف دایره و دف، انواع دهل و جره، انواع نقاره، تمبک محلی، کوزک، سنج انگشتی، کرپ، کرنا، انواع مختلف سرنا، سفید مهره، انواع نی محلی، نی لبک، فلوت محلی، نی جفتو، فیقو، سوتک، شاخ نفیر، بلبون، چنگ، چنگ قوطی و یروتی است.
• بخش دوم نیز شامل گزیده‌ای از سازهای نواحی سایر استان‌های کشور است که اکثراً دارای قدمت قابل توجهی هستند؛ به‌طوری‌که حتی تعدادی از آن‌ها جزء سازهای منسوخ شده به حساب می‌آیند.

انواع سازهای ایرانی و ساختمان آن‌ها

از حیث جنس سه نوعند: - فلزی - سفالی - چوبی

و از لحاظ نوع و شکل تولید صوت به سه گروه تقسیم می‌شوند:

1. سازهای زهی مانند:
   1. زخمه‌ای: تار، دوتار، سه تار ، عود (بربط)، تنبور، چگور، رباب، قانون، چنگ
   2. کششی: کمانچه، قیچک، سرود
   3. زهی – کوبشی: سنتور
2. سازهای بادی: فلوت، نی، قره نی، نی انبان، کرنا، با لابان، دوزله، سرنا، نفیر، دونیه، شمشال
3. سازهای ضربی: دایره، دهل، تنبک، نقاره، سنج، طاس، دف