بهترین ورزش رزمی در ایران و جهان برای دفاع شخصی یا قهرمانی کدام است؟ چرا؟

مبحثی که بین طرفداران هرکدام از رشته های ورزشی وجود دارد این است که کدام رشته بر دیگری برتری دارد و یا کدام ورزش طرفداران بیشتری دارد. هنرهای رزمی امروزه به عنوان نوعی ورزش معرفی شده اند که با رقابت های شدیدی بین طرفداران آن برخوردار است. ما در این مقاله می خواهیم انواع هنرهای رزمی و بهترین و قدرتمند ترین سبک این هنر را به شما دوستان معرفی نماییم.

مقدمه :

ورزش رزمی عبارت از اجرای منظم حرکات بدنی است که با روح وجسم سرو کار داشته و هدف آن آرامش روحی و روانی و استراحت مغزی و فکری و اعتماد به نفس بوده وشامل دو قسمت « ورزش رزمی نرم و ورزش رزمی سخت » میباشد .

انواع ورزش های رزمی:

۱- ورزش رزمی نرم: این نوع از ورزشهای رزمی با نیروی روحی بدن بیشتر سر وکار داشته و ورزشکار در صدد است تا با ارتباط دادن مستقیم « فکر و روح » خویش با قدرت خارق العاده اسمانی ، نیروی و قوت بدست بیاورد که بعنوان مثال میتوان از ورزشهای یوگا، چی کونگ یا تای چی ، فالون دافاو و … نام برد.

۲ــ ورزش رزمی سخت: این نوع از ورزشها بر علاوه اینکه ارتباط مستقیم بالای فکر و روح دارد ، همچنان « جسم و یا بدن » را قوت بیشتر می بخشد تا از آن قوت در رقابت جسمی بین دو حریف « بخصوص در جنگهای تن به تن » استفاده صورت گیرد، که در این مورد میتوان از ورزشهای کیک بوکسینگ، تای بوکس ، شائولین ووشو، نینجوتسو، تکواندو، کاراته ، کونگ فو، ای کی دو، وینگ چان و … نام برد.

بهترین هنر رزمی کدام است؟

این سوالی است که ذهن بیشتر علاقمندان را درگیر کرده است و از طرفی مبحث بین طرفداران یک رشته خاص است و عموما هیچ برنده ای هم ندارد.
حقیقت این است که اصلا  چیزی به عنوان بهترین رشته هنر رزمی وجود ندارد. هر هنر رزمی نقاط قوت و ضعف و همچنین اهداف متفاوتی دارد.هر سبک و یا استایل دارای مشخصه هایی است و هر کدام در یک زمینه به صورت بهتر عمل می کنند اما پاسخی کلی برای این سوال وجود ندارد.
در هنگام انتخاب هنر رزمی فاکتور هایی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.

آمادگی جسمانی

تعدادی از رشته های رزمی  همانند جوجیتسوی برزیلی و یا MMA به قدرت بدنی و فیزیک بدنی مناسبی نیاز دارند هر چند اگر قدرت بدنی خوبی هم ندارید مشکلی نخواهد بود اما باید در ابتدا بر روی قدرت بدنی و آمادگی جسمانی، بیشتر کار کنید.
از طرف دیگر در صورتی که سن و سال شما بالاست و یا احتمالا آسیب دیدگی را نمی توانید تحمل کنید بهتر است در مورد اینگونه کلاسها، که بر روی قدرت بدنی، با شدت کار می کنند تجدید نظر کنید.

ضربه زدن ،گرفتن و یا هر دو

آیا دوست دارید که به صورت ایستاده مبارزه کنید و مشت  و لگد و یا ضربات آرنج و زانو بزنید؟ در این صورت می توانید ورزشهایی همانند کاراته، تکواندو، کونگ فو و کیک بوکسینگ را مد نظر داشته باشید.
در صورتی که ورزشهای درگیری با صورت گرفتن و دست به یقه شدن را می پسندید  می توانید به ورزشهایی همانند کشتی کج، جوجیتسو و جودو روی بیاورید البته جودو تکنیک های پرتابی زیادی دارد اما در این دسته هم می توان آن را جای داد.
شاید هم هر دو نوع ورزش را دوست دارید در این حالت MMA یا یک ورزش ترکیبی دیگر می تواند انتخاب خوبی باشد.فراموش نکنید که باید در شرایط بدنی خوبی باشید تا نتیجه خوبی بگیرید برای مثال در صورتی که مشکلی در گردن دارید جوجیتسوی برزیلی که در آن حریف سعی در گرفتن گردن و خفه کردن شما دارد گزینه مناسبی نیست.

فاصله و برنامه تمرین
قبل از انتخاب به یاد داشته باشید که فاصله از باشگاه و همچنین زمان تمرین بسیار مهم است در صورتی که برنامه تمرین با زمان فراغت شما مناسب نیست و یا باشگاه در فاصله دوری از محل زندگی شماست ممکن است باعث دلزدگی شما شود و نهایتا شما را مجبور به ترک هنر رزمی کند بنابراین این دو مطلب را در نظر داشته باشید.
برای موفقیت برنامه ریزی کنید

دفاع شخصی همراه با هنر رزمی

این چیزی است که وقتی قبل از ثبت نام در یک باشگاه با مربی آن صحبت می کنید ممکن است بپرسید که آیا آموزش دفاع شخصی هم می دهید؟ در صورتی که جواب مثبت باشد بسیار عالی است دو تیر و یک نشان.
تقریبا همه سبک های هنر های رزمی ادعا می کنند که دفاع شخصی هم به همراه اصل هنر رزمی انتخابی، آموزش داده می شود اما  به یاد داشته باشید که استادان بسیاری هستند که معتقدند که هنر های رزمی باشگاهی هیچ کدام نمی توانند آموزش دفاع شخصی را برای یک شرایط واقعی بدهند.این گفته با واقعیت همحوانی دارد رشته های باشگاهی هدفشان این است که یک مبارزه را ادامه دهند و دو مبارز در مدت زمان معینی با هم مبارزه کنند و همچنین قوانینی برای نحوه اجرای ضربات وجود دارد در حالی که در یک شرایط بحرانی درگیری خیابانی ، مبارز باید به سرعت مبارزه را به نفع خود پایان دهد همچنین اگر رشته های باشگاهی  اجازه استفاده از تکنیک های مرگبار را داشتند که تا کنون ورزشکاران بسیار کمی باقی می ماندند!
تعدادی هم از ورزشکاران هنر های رزمی معتقدند که رشته هایی که اجازه درگیری کامل بین حریفان را نمی دهند نمی توانند یک شرایط واقعی را برای آموزش دفاع شخصی مهیا کنند به عبارت دیگر  در صورتی که در باشگاه فقط ضربات کنترل شده را تمرین کنید در مبارزات واقعی در خیابان ممکن است زیاد این آموزشها به کارتان نیاید.
البته فاکتور های زیاد دیگری در این مقوله می گنجد اما از آنجا که این مقاله قرار نیست جانبدارانه باشد در صورتی که هدف شما یادگیری دفاع شخصی همراه با هنر رزمی است بهتر است این موارد را در مورد رشته مورد نظر خود در نظر داشته باشید.

هنر های رزمی ورزشی

افرادی هستند که دوست دارند به عنوان یک ورزش با هنر رزمی درگیر شوند برای این افراد رشته های زیادی هستند که فدراسیون ورزشی تخصصی خود را دارند و شما می توانید در آنها شرکت کنید برای مثال جودو رشته ای است که توسط دکتر Jigory Kano ابداع شد تا دقیقا یک ورزش باشد به علاوه تورنمنت های فراوان دیگری هم در رشته هایی همانند کاراته، تکواندو، کونگ فو و .. وجود دارد که می توانید با شرکت در آنها قابلیت های خود را محک بزنید.
فاکتور دیگری هم که برای انتخاب رشته رزمی می توانید در نظر بگیرید نحوه مبارزه کردن انهاست رشته هایی همانند کیک بوکسینگ کل مدت زمان مبارزه را در حالت ایستاده می گذرانند در حالی که جودو و جوجیتسوی برزیلی بیشتر بر روی تکنیک های گرفتن و غلتیدن تکیه می کنند تعدادی از ورزش های رزمی همانند کیوکوشین و کیک بوکسینگ جزء سبک های فول هستند در حالی که تعداد دیگری از سبک های کاراته کنترلی هستند و آسیب کمتری در جریان مبارزات می بینند.
مطالبی که گفتیم را می توانید برای انتخاب رشته رزمی خود در نظر داشته باشید.

معرفی ۱۰ تا از بهترین رزمی کاران دنیا:

اگه هدف شما قهرمانی و مدال آوری باشه رشته هایی که در المپیک و دیگر مسابقات معتبر مثل بازیهای اسیایی حضور ذارند را باید انتخاب کنید که( جودو – تکواندو) المپیکی هستند و رشته های ووشو و کاراته کنترلی اینده و اخیراً هم موی تای و کیک بوکسینگ نیز در بازی های اسیایی حضور دارند البته کوراش و الیش هم رزمی به شمار می ایند که در بازیهای اسیایی هستند و ایران هم بیشتر به اینگونه ورزشها بها میدهد. هر رشته دیگری که به این رقابتها راه بیابد خوب است البته اینها برای کسی که به دنبال قهرمانی های با ارزش باشد، یعنی حکم قهرمانی قابل قبول که بتواند از مزایای ان استفاده کند مناسب است. حال اگر کسی برای رقابتهای حرفه ای و ازاد فکر کند باید به طور ترکیبی رده های ازاد را کار کند که بوکس کشتی کیک بوکسینگ و موی تای و جودو را باید به نوعی کار کند. البته کشتی کچ هم روشی هست که کلا متفاوت هست زیرا قوانین خاصی دارد که به نوعی نمایشی هم هست البته سنگین و خشن میباشد یعنی همان نمایشی ان هم ساده نیست. کسی هم که صرفا سلامتی را ثخواهد و کمی توانمندی رزمی به رشته هایی که به دنبال مسابقات نیستند و فقط بر روی فنون رزمی متمرکز هستند باید کار کند مانند ایکیدو – هاپکیدو – جیتکاندو – وینگچون – پنچاک سیلات – کراو ماگا – ویت وودائو – کمپو کاراته پارکر – شورینجی کمپو – کمپو – لوآ – کاراته جوتسو و…
تایچی چوان – یوگا – باگوا و شینگ یی چوان نیز بیشتر جنبه سلامتی و تناسب اندام و پرورش روان دارند. البته اگر کسی فقط به دنبال سلامتی تنها باشد باید برود شنا دیگر به رزمی نیازی نیست. کشتی و باستانی هم شمارا خیلی توتنمند میکند وحتی کشتی برای کسانی که می خواهند روشهای ازاد را یاد بگیرن و در مسابقات حرفه ای شرکت کنند خیلی واجب است بوکس و کشتی کاربردی ترین رشته ها در مبارزات ازاد هستند البته کشتی یعنی کلا فنون گلاویزی جودو هم نوعی کشتی به شمار می آید باز هم ممکن هست شما هدفی داشته باشید که باید بسته به ان چیز دیگری انتخاب کنید.

کاربردی ترین ورزش رزمی در جهان:

از پرکاربردترین سبک‌های رزمی می‌توان به ساندا، جوجیتسو برزیلی، هاپکیدو، کیوکوشین ، انشین (از سبک های کاراته) و جودو نام برد. اصطلاح هنرهای رزمی بیشتر به رشته‌های رزمی شرق آسیا مانند ووشو، کاراته، تکواندو اشاره دارد، اما رشته‌های غربی همچون بوکس، ساواته، پانکریشن و انواع کشتی نیز در مجموعهٔ هنرهای رزمی قرار داده می‌شوند. از دیدگاه سلاح، هنرهای رزمی را می‌توان به سه گروه «مسلح»، «بی‌سلاح» و «مسلح و بی سلاح» تقسیم می‌شوند. اولی مهارت‌هایی چون تیراندازی با کمان، نبرد با نیزه و شمشیرزنی را شامل می‌شود و دومی یعنی رشته‌های مبارزهٔ بی‌سلاح بر ضربات دست و پا تأکید دارند سومی به هنرهای رزمی اشاره دارد که علاوه بر مبارزهٔ بی سلاح، مبارزهٔ مسلح نیز وجود دارد. امروزه برخی مهارت‌های مبارزه با سلاح همچون کِندو (شمشیرزنی ژاپنی) و کیودو (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین می‌شوند و رشته‌های بدون سلاحی همچون کاراته، جودو، تکواندو، موای تای، ساندا، کیک بوکسینگ و جوجیتسو نیز به عنوان روش‌های دفاع شخصی تمرین می‌شوند. هنرهای رزمی ووشو یا کونگ‌فو، آیکیدو و هاپکیدو هم به عنوان هنرهای رزمی بی سلاح و مسلح تمرین می‌شوند.

قوی ترین ورزش رزمی از نظر مبارزات :

ووشو(ساندا) : به دو بخش تالو(نمایش) و ساندا (مبارزه) تقسیم میشه
ساندا : بوکس(مشت توی سر)_ضربات پا(بدون استثنا)_درگیری(کشتی،جودو)
از نظر مبارزات حرف اول رو میزنه به همین دلیل کاملترین رزم شناخته شده و سلطان مبارزات رینگی محسوب میشه.

قوی ترین ورزش رزمی از نظر سرعت :

تکواندو : به دو بخش پومسه (نمایش) و مبارزه تقسیم میشه
مبارزه : مشت(میانتنه فقط)_ضربات پا(پایین تنه ممنوعه)_درگیری(نداره)
از نظر سرعت حرف اول رو میزنه.

قوی ترین ورزش رزمی از نظر قدرت بدنی :

کاراته(کیوکوشین) : به دو بخش کاتا(نمایش) و کومیته(مبارزه) تقسیم میشه.
کومیته : مشت(میان تنه فقط)_ضربات پا(بدون استثنا)_درگیری(نداره)
این ورزش از نظر قدرت بدنی حرف اول رو میزنه.

کیک بوکسینگ : ورزش قدرتمندیه – مثل ساندا هستش فقط درگیری نداره.

نینجا : تقریبآ مثل تکواندو هستش،بیشتر اکروباته.

ایکیدو : دفاع شخصیشون عالیه.

جودو : ورزش اول ژاپن هستش

موی تای : شبیه کیک بوکسه فقط ضربات آرنج و زانو اضافه دارن

کونگ فو: یکی از متداول ترین انواع ورزش های رزمی است که از هنرهای رزمی و جنگ های انفرادی کشور چین نشأت گرفته است.

ولی با این حال نمیشه گفت کدام ورزش قویتره، چرا که یه ورزش هست که از همه قویتره، بله
شائولین : قدرتمندترین، قدیمی ترین و کاملترین رزم در جهان معرفی شده طوری که راهبان شائولین اجازه مبارزه ندارن چون ضرباتشون کشندست .